Αν και με κάποια μικρή καθυστέρηση από την έκδοση του, τον Ιούνιο του 2023, θα ήθελα να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου από το βιβλίο «Καθρεφτίσματα» της Μαίρης Καραμπάτης Κολοβού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Πρόκειται για το δεύτερο λογοτεχνικό έργο της Μαίρης, μετά τη «Χαμένη κόρη» που ήταν ένα παραμύθι που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πνοή το 2017 στα ελληνικά και το 2019 στα αγγλικά (“The missing daughter”). Το παραμύθι αυτό ομολογουμένως απόλαυσε η κόρη μου Φωτεινή, που έχει μια απρόσμενη (αλλά ολότελα καλοδεχούμενη) κλίση στην ιστορία. Τα «Καθρεφτίσματα» είναι μια συλλογή που περιέχει δέκα εφτά (17) διηγήματα που περιέχουν μια ευχάριστη ποικιλομορφία, τόσο στο τρόπο γραφής τους (άλλα είναι σε πρώτο πρόσωπο και άλλα σε τρίτο), ως προς τη θεματολογία τους και το περιεχόμενό τους (από απλές καθημερινές ιστορίες έως γλυκές αναμνήσεις έως και δραματικές ή και ιστορίες που συνδέονται με την αρχαία ελληνική παράδοση). Οι ιστορίες έχουν κάθε λογής πρωταγωνιστές και διαδραματίζονται τόσο στο παρόν όσο και στο παρελθόν. Στην Αθήνα αλλά και σ’ ένα μικρό χωριό αλλά και στο εξωτερικό. Το στοιχείο του φανταστικού (ένα όνειρο, ένα ζώο που μιλάει ή ακόμα κι ένας αναιδής αλλά γεμάτος αλήθεια καθρέφτης) κάνει έντονη την παρουσία του σε πολλές από αυτές τις ιστορίες.
Τι είναι όμως αυτό που δένει όλες αυτές τις ιστορίες και της κάνει μια πραγματική συλλογή; Όλες όμως οι ιστορίες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Κυριαρχεί σ’ αυτές το συναίσθημα. Άλλοτε αστείο γλυκό ή μελαγχολικό κι άλλοτε στενάχωρο ή θλιβερό. Πάντα όμως το έντομο συναίσθημα εκεί. Στον καθρέφτη της ζωής και της φαντασίας όπως γράφει το οπισθόφυλλο του βιβλίου, για εμένα κυριαρχούν (σ’ αυτό το βιβλίο) τα συναισθήματα. Κι αυτό είναι κάτι
που μου άρεσε πολύ και μου παρείχε έντονη αναγνωστική ευχαρίστηση. Στο τέλος, κάθε ιστορίας, αισθανόμουν κι εγώ μαζί με τη συγγραφέα τα συναισθήματα που αυτή μετέφερε στο χαρτί και τους πρωταγωνιστές της. Οι συλλογές διηγημάτων συχνά υποτιμούνται ή καλύτερα δεν προτιμώνται από τους βιβλιόφιλους αλλά όταν μια συλλογή είναι επιτυχημένη (όπως αυτή της Μαίρης), τότε η αναγνωστική απόλαυση που θα λάβει κανείς (περιδιαβαίνοντας μέσα σε λίγες σελίδες σε τόσους πολλούς και τόσο διαφορετικούς κόσμους) είναι συχνά ακόμη μεγαλύτερη κι από εκείνη ενός καλού μυθιστορήματος. Δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε.
Γρηγόρης Αυδίκος